მუხლები მტკივა. სიარული მიჭირს ან არ მინდა, არ ვიცი. წერილი ვერც მე წამოვიღე და სხვას კიდევ არ ვენდობი, ხომ იცი.
ბევრი რამ მოხდა, შენ კიდევ გართული ხარ შენი ქაოსური ყოველდღიურობით და ჩემი წუწუნით აღარ მინდოდა თავი მომებეზრებინა. არც გახსენდები, წერილის მოსაწერად არასოდეს იცლი, ან იქნებ არც გინდა. რა დრამა ხარ, გაიფიქრებ როცა ამ წერილს წაიკითხავ, თავს გადააქნევ, როგორც იცი ხოლმე. მეც ვიცი რომ დრამა ვარ და ყველაფერს ვართულებ, და ისიც ვიცი, რომ ერთადერთი ხარ, ვინც ამ დრამების განეიტრალების ტრაკი აქვს და სურვილიც არასოდეს უქრება. მერე რა რომ არასოდეს არ მწერ. მე ხომ ვიცი რა შეგიძლია. თუმცა რა დაგიმალო და მწყინს. შენგან მწყინს.
ჩემი გული მიწაშია. შენიც. წუხელ ბევრს ვფიქრობდი ამაზე, რაღაც შინაგანი ხმა მეუბნებოდა რომ ასე გაგრძელება აღარ შეიძლებოდა. ხელის გაწვდენის მანძილზე დავმარხეთ, ვიფიქრეთ რომ ასე უფრო დავიცავდით, გატეხვისგან, ბევრი ტკივილისგან, გაჩერებისგან და ძალიან ღრმად დავმარხეთ. ერთმანეთს გავუცვალეთ და შევპირდით რომ ერთმანეთს არასოდეს ვეტყოდით, სად წავიღეთ ჩვენი გულები. ახლა მინდა რომ მითხრა, მინდა რომ მიწიდან ამოვიღო და დავაბრუნო საგულეში, თუკი ჯერ კიდევ ვარგა რამედ. შენც იგივეს გირჩევ. იქნებ დასრულდეს ქაოსი შენში და შენს გარშემო, იქნებ შეცვალო შენი მოსაბეზრებელი ყოველდღიურობა, ერთი და იგივე ადამიანები და ერთი და იგივე ადგილები, არ მოგბეზრდა? ვიცი რომ მოგბეზრდა, შენ თვითონ მითხარი. ხოდა აწიე ტრაკი, გაინძერი. დროა.
ბოლო დროს ხშირად მესიზმრება, რაღაც ქვა-ღორღიან დაღმართზე ჩავრბივარ გამალებით, მუხლი მეჭედება, ფსკერამდე მივდივარ და სახით ღორღში ვეცემი, აღმართზე ვეღარ ავდივარ. და ასე სულ, ვცდილობ და ვცდილობ, ფსკერის მერე აღმართია და იქ მინდა ასვლა რამდენი ხანია. რაღაც მაკლია. ერთხელაც მინდა მოსხლეტით გავიქცე, მუხლი არ გამიჩერდეს, სახით ქვა-ღორღში არ დავეცე და აღმართზე ავვარდე. იქიდან ყველაფერი ჩანს, იქიდან ყველაფერს ნათელი მოეფინება, ყველაფერი დალაგდება და უკან აღარ დავბრუნდები. შვებით ამოვისუნთქებ. ამოისუნთქებ შენც.
ალბათ ამიტომ მტკივა მუხლები. ალბათ ამიტომ ვერ მივიტანე წერილი საფოსტო ყუთამდე. ახლაც ჩვენს კატას გამოვატან, ისიც ფეხით წამოვა შენამდე, არც მანქანა ჰყავს და არც თვითმფრინავი ჯერ.
შემდეგ წერილამდე ქუც.
Litterator's Blog 